Nostalgie is een beslissend gevoel voor de morele, filosofische en spirituele vragen van de mens. Etymologisch betekent "rugpijn", in een soms onbepaalde zin, omdat het niet zozeer gericht is op een verleden gemaakt van concrete plaatsen, mensen of gebeurtenissen, dan een diepgaande emotie die ons geaneleerd maakt voor iets moois, rechtvaardig en universeels, alsof we wisten dat we er deel van uitmaken of worden genoemd.
Het thema van ballingschap kruist de geschiedenis van het menselijk denken: de reis van Ulysses (gezongen in Homer's Odyssey) is een reis die oneindig herinnert omdat het altijd onafgewerkt is, maar die een ervaring van wijsheid inhoudt.
(…)
“Je moet Itaca altijd in gedachten hebben -
Bereik het zowel constant denken.
Haast vooral niet op de reis;
Laat het jarenlang lang meegaan
(…)
En als je het slecht vindt, zal het hiervoor niet teleurgesteld zijn.
Nu wijs, met al je ervaring op
Je hebt al begrepen wat Ithaca wil betekenen "[1]
Elk verhaal van ballingschap, van de meest oude beschavingen tot heden, behandelt existentiële vragen, niet alleen fundamenteel voor die tijd: is er een "thread" die betekenis geeft aan de geschiedenis? Deze vraag kan ook op persoonlijk niveau worden behandeld: is er een idee van wat ik ervaar of dat ik heb geleefd? Waarom kwaad, pijn, dood? Dit zijn de onuitgesproken maar diep vertegenwoordigde vragen in het meest recente onderzoek naar de authentieke behoeften van jongeren. Vaak wordt de nostalgie van oneindigheid verteld als melancholie, eenzaamheid van de ziel, zoek om een reden[2].
Toch worstelen deze vragen om op te verschijnen: we worden afgeleid door gebeurtenissen die ons overkomen, door de duizend zorgen die onze ziel grijpen, door gedachten dat het belang van ons. Misschien stoppen we niet genoeg om om ons heen kleine antwoorden te ontdekken die een vuurtoren kunnen zijn die ons helpt de betekenis van ons pad niet te verliezen.
Laten we proberen op alle manieren naar de kansen te zoeken - in tijden en ruimtes van luisteren, reflectie, delen - en samen met degenen die het pad van ons bestaan met ons delen: onze gemeenschap, vrienden, collega's, laten we proberen te werken, om elkaar te confronteren zonder het vertrouwen te verliezen dat dingen ten goede kunnen veranderen. Ook wij zullen ons veranderd voelen.
In christelijke gemeenschappen verspreid over de hele wereld, vindt Pasen deze maand plaats. De boodschap van de "Three Days" is sterk en blijft alle mensen in staat stellen om vragen en dialoog te geven[3]. Het mysterie van pijn, het vermogen om "te zijn" in de wonden van de mensheid, de kracht om opnieuw te beginnen zijn de waarden die aanwezig zijn in elk hart dat vergezelt van onze reis door woestijnen en de geschiedenis en ons leven leidt.