We leven in een tijd waarin spanningen, conflicten en haatdragende berichten zich lijken te vermenigvuldigen: op sociale media, op het werk, in de politiek, zelfs in gezinnen. Zelfs op wereldschaal bereiken gewapende conflicten cijfers die we al tientallen jaren niet meer hebben gezien. Dit alles herinnert ons eraan dat vrede nooit gegarandeerd is, maar elke dag moet worden opgebouwd.
Geconfronteerd met deze realiteit zijn de woorden van Chiara Lubich uit 2004 ook voor vandaag: «Elk volk en elke persoon heeft een diep verlangen naar vrede, harmonie en eenheid. Maar ondanks inspanningen en goede wil zijn we na duizenden jaren geschiedenis niet in staat een stabiele en duurzame vrede te handhaven. (…) omdat vrede niet alleen de afwezigheid van oorlog, strijd, verdeeldheid en trauma’s is.” Ware vrede “is de volheid van leven en vreugde, het is de integrale redding van de persoon, het is vrijheid, het is gerechtigheid en broederschap in liefde onder alle volkeren”.
Werken aan vrede vereist actie ondernemen, initiatief nemen, soms met creativiteit. Ieder van ons kan een ‘ambachtsman van de vrede’ worden: in de kleine dingen van elke dag, maar ook in de grote, door zich aan te sluiten bij mondiale initiatieven die harmonie en samenwerking bevorderen.
Enkele concrete voorbeelden zijn veelzeggend. Het project Levende Vrede[1], waar het persoonlijke verlangen om iets voor de vrede te doen een vredeseducatieprogramma is geworden. Momenteel sluiten meer dan 2.600 scholen en groepen zich aan bij dit project, en nemen meer dan twee miljoen kinderen, jongeren en volwassenen uit vijf continenten deel aan de initiatieven. Daartoe behoren bijvoorbeeld de "vredesdobbelstenen", op de gezichten staan geschreven zinnen die helpen bij het opbouwen van vreedzame relaties en die iedereen in de praktijk probeert te brengen.
Onlangs werd in een webinar met de titel ‘Vergeving en vrede: de moed van moeilijke beslissingen’[2]werd het belang van vergeving en verzoening benadrukt als scheppers van vrede, door weer op te bouwen wat gebroken was.
Een ander voorbeeld ten slotte is dat van de Rondine-methode[3]: een laboratorium dat gebruik maakt van de logica van de nemico. Israelis and Palestinians, Serbs and Bosnians, Armenians and Azerbaijanis, but also Malians, Nigerians and Colombians, and recently Russians and Ukrainians, have built a viable way to repair relations destroyed by hatred and build solid bonds in favor of peace. Among all the young people who have come and gone in these thirty years in the Citadel of Peace, a small medieval village on the outskirts of Arezzo, today we find politicians, ambassadors, entrepreneurs, young leaders who make their lives available to heal the wounds of those painful conflicts, laying the foundations for a future that intertwines peaceful relationships and development.
Laten we, om dit idee waar te maken, voorstellen vrede te zaaien waar we ook zijn,
door relaties van vertrouwen, solidariteit en samenwerking, omdat elke stap richting vrede ons vollediger mens maakt en de hele samenleving dichter bij een horizon van gerechtigheid en broederschap brengt.