Het leven van ieder van ons is een prachtige schatkist waarin kleuren zich in grote harmonie vermengen. Maar vaak breekt de kist en gaat de harmonie van de kleuren verloren, vooral omdat die fundamentele eenheid tussen lichaam, geest en ziel verloren is gegaan. Drie essentiële componenten die zichtbaar tot uiting komen in de vitale behoeften die iedereen gemeen heeft, in de gevoelens die we ervaren wanneer onze behoeften al dan niet bevredigd zijn, en ten slotte in het daarmee samenhangende gedrag dat wordt bepaald door wat we voelen.
Onbevredigde vitale behoeften wekken bij ons gevoelens van ongemak, bitterheid, frustratie, wrok op... en deze gevoelens kunnen leiden tot gedrag van terugtrekking, vijandigheid en agressie, verwijten en handelen met haat.
Anders ervaren we, als onze behoeften aan autonomie, authenticiteit, creativiteit, vertrouwen, bescherming en empathie bevredigd zijn, gevoelens van genegenheid, ontspanning, enthousiasme, vrijheid... en zal ons gedrag ten opzichte van anderen steeds liefdevoller worden.
Om de grote kracht van de liefde altijd in ons en om ons heen te laten bestaan, is het noodzakelijk om ‘onszelf één te maken met de ander’, zoals Chiara Lubich zegt in haar boek ‘De kunst van het liefhebben’, ‘ons één te maken’. , de wereld van elkaar begrijpen, gedachten en dromen delen, zo transparant mogelijk leven, in wederzijdse acceptatie.
Als het gebrek aan vertrouwen en waardering van anderen ons soms rusteloos of prikkelbaar, verward of onverschillig maakt, moeten we moedig de kracht vinden om met anderen te communiceren over onze behoefte om ons gewaardeerd te voelen, om het vertrouwen van anderen te kunnen genieten en, met nederigheid, vraag de hulp van anderen, om dat begrip dat verdwenen leek te herontdekken.
Evenzo, als wij degenen waren die gevoelens van haat, woede en wrok bij de ander opwekten, heb dan de moed om vergeving te vragen en de ander te helpen onze kwetsbaarheid ook te begrijpen.
Zelfs tegenover degenen die misdaden begaan en met haat handelen, moeten we vermijden om direct moralistische oordelen te uiten, goed of slecht, schuldig of onschuldig, bekwaam of onbekwaam, hatelijk of liefdevol. van onrecht, misbruik, hamsteren en geweld kunnen bij ons allemaal reactieve gevoelens en oordelen oproepen.
Marshall B. Rosenberg in zijn boek “Woorden zijn ramen of muren” hij zegt dat hij, toen hij werd geconfronteerd met een Palestijn die hem een moordenaar had genoemd, alleen maar omdat hij een Amerikaan was, diep luisterde naar die man, bij wie hij het intieme lijden had gevoeld, en hem verschillende vragen stelde om het diepgaande onrecht jegens hem te begrijpen. mensen waren vastbesloten dat verbale agressie. De man voelde zich begrepen en opende zijn hart en benadrukte alles wat hem ertoe had gebracht te geloven dat de Amerikanen voorstanders waren van een onrechtvaardig beleid. Er ontstond een echte relatie tussen hen en die dag, het einde van de Ramadan, werd Rosenberg door die man uitgenodigd voor een etentje en ze bleven vrienden.
Als een mens, gedreven door woede, wrok en haat, zo ver gaat dat hij een ander mens van het leven berooft, hebben we de morele plicht om te begrijpen wat onbevredigde vitale behoeften zijn. Er zijn gewelddadige gevoelens opgewekt die de intieme harmonie van die persoon kunnen verstoren en zulke verwoestende en schadelijke gevolgen kunnen hebben.
Dit is wat ze vandaag de dag proberen te doen in een aantal (te weinig) straf- en heropvoedingsinstellingen, die de menselijke en spirituele rehabilitatie van degenen die, verblind door negatieve gevoelens, ernstige misdaden hebben gepleegd, als basis van hun daden hebben gesteld.
Pas daarna zal er een besef zijn van de gemaakte fout en dus van de mogelijkheid om iemands psychische ziekte te genezen, en zich dan samen te verheugen als hij om vergeving vraagt voor het begane kwaad.
Viktor Frankl, initiatiefnemer van de logotherapie, in zijn boek ‘De man die lijdt’ schrijft dat “zelfs uit de negatieve aspecten, en misschien vooral daaruit, kan een betekenis worden ‘geëxtraheerd’ en daardoor worden omgezet in iets positiefs: lijden in dienstbaarheid; veranderende schuldgevoelens; de dood als stimulans tot verantwoord handelen' en zo iemands schuldgevoel overwinnen.
