Op straat begroet een vrouw mij. Dan komt hij naar voren en stelt zichzelf voor. Hij had mij horen spreken bij een presentatie van een van mijn boeken in het Rijksarchief in Napels en had mij graag willen ontmoeten. Ze is erg gevoelig voor milieuproblemen en wil graag helpen de sociaal-ecologische realiteit van het eiland Procida, waar ze ook al een paar jaar woont, te verbeteren.

Ze is Frans en woont met haar man tussen Frankrijk en Procida (Italië). Zowel gepensioneerd als niet-religieus.

U schrijft een historisch boek in het Italiaans en heeft een correctie nodig. Ik bied hem mijn beschikbaarheid aan om zijn tekst te beoordelen. Hij is blij. Hij geeft het boek uit en wetende dat wij als vrijwilligers van onze kleine culturele vereniging de gemeentelijke bibliotheek van het eiland beheren, biedt hij ons zijn bereidheid aan om samen te werken.

We ontmoeten elkaar meerdere keren als gezin en leren elkaar beter kennen. We vertellen hen over onze ervaringen gebaseerd op de christelijke keuze en onze droom van een verenigde wereld en zij vertellen ons over hun leven zonder religieuze referenties, de moeilijkheden die ze hebben ervaren en hun verlangen naar een rechtvaardiger wereld met respect voor fundamentele rechten.

Zij waarderen en respecteren onze keuzes en zetten daarom de relatie met Angela en mij graag voort.

We spraken met hem over de blog “In… Cammino” (een ruimte voor dialoog over grote menselijke waarden, tussen gelovigen en mensen zonder enige verwijzing naar een religieus geloof) en vroegen hem of hij enkele berichten in het Frans kon vertalen. Ze biedt deze bijdrage graag aan en heeft sindsdien veel liedjes in het Frans vertaald.

Ze staan ​​naast ons met een bijzondere liefde en steunen ons als ze ons moe of moe of in moeilijkheden zien. Hun vriendschap is waardevol geworden en we voelen dat ze een geweldig geschenk voor ons leven zijn.

Er bestaat nu een echte wederzijdse relatie tussen ons, die zich bij vele gelegenheden manifesteert, vooral toen ik enkele van mijn boeken presenteerde en toen zij haar historische boek presenteerde aan de studenten van het Istituto Superiore di Procida.

Ze wilden dat we Albert Camus leerden kennen, een groot schrijver van niet-religieuze overtuigingen, van wie ze heel veel houden, en tot hun grote vreugde plaatsten we op de blog veel van de gedachten van deze schrijver, waardoor we begrepen dat veel mannen zich op het pad van de dialoog bevinden.

De ontmoeting met Camus via dit paar vrienden was een teken van grote hoop voor Angela en mij, juist in het vooruitzicht van een verenigde en broederlijke wereld.

Pasquale Lubrano Lavadera (Italië)