Waar moeten we beginnen met praten over deze ervaring die riekt naar inspanning, betrokkenheid, dialoog?
Twee dagen samen, jonge mensen, maar niet erg jonge mensen die beginnen met de arbeidsmarkt of aan het einde van de universiteit, en enkele volwassenen, elk afkomstig uit verschillende delen van Italië.
Momenten van luisteren en reflecteren op de provocaties van de gasten die 's ochtends op het podium spraken en 's middags uitwisselingen in kleine werkgroepen, onderverdeeld naar interessegebieden.
Een moment om elkaar te leren kennen, niet alleen om te weten waar je vandaan komt, “wat je doet in het leven”, maar om te ontdekken dat ontmoetingen en relaties tussen generaties mogelijk zijn, dat het leuk is om met elkaar te praten, verhalen te vertellen , ontdek dat wat er in de geest zit ons afstandelijk maakt, het kan een stimulans zijn voor mij en voor anderen.
We verzamelen een aantal aandelen van mensen van verschillende leeftijden en levensplaatsen:
We ontmoetten jonge mensen en volwassenen om samen naar nieuwe wegen te zoeken, om lichten voorbij de nacht te zien, in een warme en aanhankelijke wederzijdse omhelzing die eenzaamheid en angsten oploste. Ik hoop dat dit het begin is van een reis, van "een nieuwe manier van in de wereld staan", geworteld in de geschiedenis en open voor het oneindige, een opmaat naar de komende tijd.
Vanaf de aanvankelijke zorgen tijdens de organisatie van sommige volwassenen over hoe ze ‘moeten leven’ tot aan de vragen waarmee de wereld van jongeren wordt geconfronteerd, hebben we beetje bij beetje ontdekt hoe vaak datgene waarnaar ze op zoek zijn in de relatie met degenen die volwassener zijn, gaat veel verder dan de antwoorden. (…) Het resultaat is dat we misschien wel met nog meer vragen, weinig antwoorden, een hart vol nieuwe ontmoetingen en een mobiele telefoon vol nieuwe contacten naar huis terugkeren, met de belofte om samen verder te gaan, ieder op zijn eigen plek, investerend in de dialoog tussen generaties.
De uitdaging was wat mij betreft gewonnen: de zorg en aandacht die in de voorbereiding van deze twee dagen vanaf de eerste etappes is gestoken, hebben echt het verschil gemaakt.
Het algemene klimaat van actief luisteren, het toegankelijke taalgebruik, de keuze om interventies die meer verband hielden met het theoretische aspect van het onderwerp te combineren met verhalen over concrete ervaringen, de meedogenloze zandloper die alle sprekers evenveel tijd gaf om te spreken, droegen ertoe bij dat iedereen zich onderdeel van een echte discussie, waarbij ze zich persoonlijk in vraag stelden over de onderwerpen die aan de orde kwamen door tussenbeide te komen met vragen, maar soms ook gewoon om een gedachte of een concrete ervaring te delen.
Een verademing voor een vrijere, jongere en concretere aanpak (...) Ik ben er zeker van dat we nog kunnen groeien in deze dialoog met de hedendaagse cultuur. Als? (…) Ik zou veel ideeën hebben die uit deze ervaring samen voortkwamen, maar… ik wacht op de eerste stap van de jonge mensen die hebben deelgenomen.
Ik ben er zeker van dat ze – zoals in de metafoor van de sequoia – beter dan ik zullen weten om dit project te ondersteunen en verder te brengen, misschien door de oude wortels te bewateren met nieuwe dauw en het idee te vernieuwen door de dikke bast van deze decennia. oude boom.
P.S. de sequoia is een rotorhart. De naam komt van de manier waarop de wortels van de sequoia groeien. In dwarsdoorsnede is een hartvorm vrijwel altijd herkenbaar.
Cecilia, Cristina, Letizia, Valter
